Weblog 08-04-22 :

De kweek van de 1e ronde vordert gestaag. De opkomst van de jonkies gaat voorbeeldig. Paar koppels met onbevruchtte eitjes maar over het algemeen ben ik tevreden. Maar ik ben momenteel met m'n gedachten heel ergens anders en dat sinds de 24e februari 2022 toen Europa veranderde ..... :-(

Wij bezitten (post)duiven wat het toonbeeld moet zijn voor VREDE. Zeker voor Europa waar wij met z'n allen denken in vrede te kunnen leven.

Maar niets is minder waar. Zelfs in Europa is VREDE niet meer mogelijk. Na voormalig Joegoeslavië en De Krim is nu Oekraïne aan de beurt. Door een machtswellustig persoon die het in zijn hoofd haalt 100 jaar terug te denken en een ander soeverein land zo maar denkt in te kunnen pikken en de grenzen terug wil brengen naar wat het ooit is geweest in Sovjet tijd.

Stel dat Spanje nu ook zo zou denken, dan spraken wij in Nederland over 10 jaar allemaal Spaans. Den koning van Hispanje, heb ik altijd geëerd....

En de wereld kijkt toe hoe duizenden Oekraïners worden vermoord. Kinderen, vrouwen, mannen al dan niet geschikt om te vechten. Je moet gewoon, je hebt geen keus....

En wij soms maar klagen in ons land. Over alles en nog wat. Corona waarbij een ieder zat opgesloten. Oh .... wat waren we zielig met z'n allen. Maanden lang thuis zitten. Vergelijk dat eens wat er in Mariupol gebeurt. Nog niet eens thuis zitten maar met honderden in schuilkelders met amper eten en drinken en geen lekkere warme CV.  

Laten wij hopen dat deze ellende gauw voorbij is. Onze duiven als teken van VREDE...... Iedere dag mogen wij deze edele vogels zien als teken daarvan.

Om deze weblog af te sluiten een gedicht wat ik vond op internet :

Luc Vos - 'Ik heb medelijden / Ik hoop'

Ik heb medelijden
met de mensen die hun thuis in rook zien opgaan
die vluchten voor de bommen die om hun hoofden
neerkomen en raken al wat hun dierbaar is

Ik heb medelijden
met zij die thuisloos zijn en niet weten waar ze hulp
kunnen krijgen voor de vliegtuigen die razen en
nachtmerries planten in hun geest om nooit meer weg te gaan

Ik heb medelijden
met de Russen die thuis toekijken hoe hun land vernieling
en dood zaait bij mensen die zij kennen als vrienden en familie
waarbij velen willen opstaan maar niet durven of verdwijnen

Ik heb medelijden
met de soldaten die moeten vechten tegen
buren die ze niet kennen en die ze geen kwaad
toewensen maar moeten of hun eigen leven is niets meer waard

Heb ik medelijden
met de leiders van onze wereld die moeten beslissen hoe ze
reageren op deze … ik weet niet wat het juiste woord is om uit te drukken
wat er nu gebeurt in onze ‘beschaving’ maar wat zij moeten oplossen

Heb ik medelijden
met de man die verantwoordelijk is voor wat er nu gebeurt en zonder
zichtbare emoties of scrupules en goed onderbouwd met een eindeloze lijst
van non-argumenten vergoelijkt waarom hij het leven van zovelen vernielt

Ik heb medelijden
met ons


Ik heb hoop
voor de mensen die hun thuis in rook zien opgaan
dat de bommen snel stoppen, zij naar huis kunnen
en herbouwen, al wat hun dierbaar is.

Ik heb hoop
voor zij die thuisloos zijn en hulp krijgen
uit hoeken waar ze het niet verwachten en rust vinden
zodat de nachtmerries snel vervagen tot een verre droom

Ik heb hoop
voor de Russen die thuis toekijken hoe hun land stopt
met deze zinloze oorlog, hun vrienden en familie worden
gespaard en zij de macht van het vrije woord mogen ontdekken

Ik heb hoop
voor de soldaten die niet meer willen vechten tegen
buren die ze wel kennen en die ze nooit kwaad
zullen doen en ook zij verder kunnen leven zonder angst

Heb ik hoop
voor de leiders van onze wereld die snel beslissen
en correct reageren op deze onrechtmatige daad van toe-eigening
en bewijzen dat onze ‘beschaving’ recht heeft op die naam

Heb ik hoop
voor de man die zich niet verantwoordelijk acht voor wat er gebeurt en met
emoties een einde kan maken aan het zinloze geweld en pijnlijke
bloedvergieten en stoppen met vernielen van zoveel onschuld

Ik heb hoop
voor ons